Wschodnia granica zewnętrzna rozszerzonej Unii Europejskiej

Wstęp

Celem poniższego raportu jest, po pierwsze, analiza funkcjonowania wschodnich granic nowych państw członkowskich Unii Europejskiej w wymiarach: bezpieczeństwa, infrastruktury, gospodarczym i społecznym. Na podstawie tej analizy wskazane zostana pożadane zmiany w polityce zarzadzania granica i ruchem granicznym. Po drugie, celem raportu jest omowienie wpływu dostosowania prawodawstwa nowych członkow UE do acquis Schengen na osobowy ruch graniczny i wskazanie zagrożeń i szans z tym zwiazanych. Problematyka ta wydaje się ważna, gdyż mimo szczegolnego i wieloletniego zainteresowania tymi zagadnieniami ze strony polityków, ekspertów i Erodkow masowego przekazu - na temat warunków panujących na wschodniej granicy zewnętrznej i skutków rozszerzenia UE krąży wciąż w publicznej debacie wiele mitów i nieporozumień, co może prowadzic do podejmowania przez instytucje odpowiedzialne za ochronę granicy i rozwój współpracy transgranicznej błędnych decyzji.

Wschodnia granica zewnętrzna UE została opisana w raporcie w porzadku geograficznym od północy (granica estońsko-rosyjska) na południe (granica węgiersko-ukraińska). W ramach opisu najważniejszych zjawisk występujących na granicach poszczególnych nowych członków UE wprowadzono następujący porządek:
a) ogólna informacja o granicy;
b) infrastruktura przejść granicznych;
c) charakterystyka granicznego ruchu osobowego i towarowego oraz konsekwencji, jakie w tej sferze przyniesie dostosowanie prawodawstwa państw, które weszły do UE w maju 2004 roku, do acquis Schengen.