Strategia Unii Europejskiej dla regionu Dunaju. Implikacje dla Polski i Grupy Wyszehradzkiej.

Strategia dunajska jest drugim po strategii bałtyckiej przykładem rosnącego znaczenia makroregionów w Unii Europejskiej. Na politykę regionalną patrzy się przy tym coraz częściej przez pryzmat realizacji nie tylko spójności wewnętrznej, ale także działań na rzecz lepszego powiązania państwa z otoczeniem zewnętrznym – zarówno unijnym, jak i pozaunijnym.

Polska współtworzy strategię bałtycką, ale nie została włączona do ścisłego grona państw przygotowujących strategię dunajską. Wyzwaniem dla Grupy Wyszehradzkiej jest określenie stanowiska w sprawie roli strategii makroregionalnych w budowaniu spójności Europy Środkowej i harmonijnego rozwoju całej UE. Postulat lepszej koordynacji polityk i środków UE w celu wdrażania strategii makroregionalnych należy traktować także jako wezwanie do zacieśnienia współpracy między Polską a jej południowymi sąsiadami, bezpośrednio zaangażowanymi w realizację strategii dunajskiej.

Zespół autorski

dr Mateusz Gniazdowski, dr Tomáš Strážay,

Tomasz Dąborowski, Vít Dostál,

Justyna Gotkowska, Marta Zawilska-Florczuk

Współpraca

Sławomir Matuszak, Andrzej Sadecki, Marta Szpala