Koniec mitu bratniej Białorusi

Narracja rosyjska w odniesieniu do Białorusi uległa zmianie w 2014 roku, kiedy w kontekście konfliktu na Ukrainie i eskalacji napięcia między Moskwą i Zachodem doszło w rosyjskich środowiskach eksperckich oraz elitach władzy do istotnej redefinicji postrzegania białoruskiego sojusznika. Dystansujący się od agresywnej polityki Moskwy wobec Kijowa Alaksandr Łukaszenka ostatecznie przestał być rozpatrywany jako jedyny i wystarczający gwarant utrzymania Białorusi w sferze rosyjskich wpływów. Tym samym w Rosji narastało przekonanie o niewystarczającym poziomie kontroli Moskwy nad Mińskiem, sprawowanej dotąd za pomocą instrumentów energetycznych (dostaw ropy i gazu), handlowych (preferencji na rosyjskim rynku zbytu) oraz militarnych (ścisłej współpracy armii obu państw). W związku z tym nastąpiła intensyfikacja, prowadzonych wcześniej na bardzo ograniczoną skalę, działań na rzecz stworzenia w sąsiedniej republice społeczno-kulturalnego soft power, promującego wartości „rosyjskiego świata”.