Bliskowschodnia polityka Rosji

Polityka Rosji na Bliskim Wschodzie stanowi część szerszej strategii mającej na celu stworzenie takiego ładu międzynarodowego, który zabezpieczałby Rosję przed zachodnią ingerencją w jej wewnętrzne sprawy oraz gwarantował jej równy status ze Stanami Zjednoczonymi. Rosyjskie zaangażowanie w Syrii miało w intencji Kremla służyć przede wszystkim zablokowaniu zachodniej, a zwłaszcza amerykańskiej, polityki tzw. interwencji humanitarnych. Miało pokazać Waszyngtonowi granice jego zdolności do wpływania na sytuację na Bliskim Wschodzie oraz konieczność liczenia się z opinią i interesami Rosji. Sukces w postaci uratowania reżimu Baszara al-Asada w Syrii spowodował wzrost rosyjskich ambicji i skłonił Moskwę do podjęcia próby skonstruowania nowego ładu regionalnego, w którym sama odgrywałaby kluczową rolę. Ład ten miałby kształt koncertu mocarstw, obejmującego, oprócz Rosji, również Turcję i Iran, a także Stany Zjednoczone, o ile zrezygnowałyby one z „hegemonistycznych nawyków”. Odbudowa wielkomocarstwowej pozycji Rosji na Bliskim Wschodzie stała się także ważnym środkiem legitymizacji reżimu Putina, zarówno w oczach szeroko pojętej rosyjskiej elity, jak i rosyjskiego społeczeństwa.