Na peryferiach światowego dżihadu

W porównaniu z latami ubiegłymi sytuacja na Kaukazie Północnym uległa stabilizacji, głównie w wymiarze działalności islamskiego podziemia zbrojnego. Przyczyną tego zjawiska są zmiany ideologiczne w obozie bojowników, które doprowadziły do rozmycia walki zbrojnej na Kaukazie w globalnym dżihadzie i jej marginalizacji wobec priorytetowego frontu bliskowschodniego. Stabilizacji sprzyja kryzys organizacyjny Emiratu Kaukaskiego i odpływ bojowników na Bliski Wschód, jak również skuteczność stosowanej przez Moskwę polityki „kija i marchewki”. Uspokojenie sytuacji na Kaukazie jest jednak nietrwałe, ma bowiem charakter sytuacyjny, a nie systemowy. Nie jest efektem rozwiązania nabrzmiałych problemów regionu, generujących chroniczną niestabilność i sprzyjających cywilizacyjnemu oddalaniu się Kaukazu od Rosji. W warunkach kryzysu gospodarczego bądź politycznego w Rosji grozi to odmrożeniem kaukaskich konfliktów, w tym reaktywacją czeczeńskiego separatyzmu i wpisanej w globalny dżihad idei Emiratu Kaukaskiego.