Diabeł tkwi w szczegółach

Uwypuklając zagrożenia informacyjne i nadając im wymiar militarny, autorzy doktryny wojennej FR zarysowują kontury koncepcji walki informacyjnej. Stanowi ona rodzaj walki stron, prowadzonej metodami konwencjonalnymi i niebezpośrednimi, jawnymi i niejawnymi, przy wykorzystaniu struktur wojskowych i cywilnych. Ma dwa wymiary: szerszy („powstrzymywania niejądrowego”, tj. walki prowadzonej na różnych płaszczyznach – politycznej, ekonomicznej, dyplomatycznej, humanitarnej, wojskowej) oraz węższy (jako element wsparcia działań zbrojnych).

Analiza tej problematyki umożliwia ponadto zidentyfikowanie kilku pogłębiających się w latach 2000-2014 tendencji w polityce bezpieczeństwa FR. Sprowadzają się one do rozmywania granic między zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi, wprowadzania do walki zbrojnej niewojskowych metod i struktur organizacyjnych oraz nadawania tej walce charakteru ideowego. Prowadzi to do zacierania konturów konfliktów międzypaństwowych, umożliwiając Rosji uczestniczenie w konfliktach zbrojnych, w których oficjalnie nie jest stroną.