Dryf chińskich reform

Wieloletni zastój istotnych reform gospodarczych, a także program stymulacji po kryzysie 2008 roku doprowadziły do ogromnego przyrostu długu i powstania wielu nierównowag w chińskiej gospodarce, m.in. na rynkach finansowych i w sektorze przemysłowym. Nowe pokolenie chińskich liderów pod przewodnictwem Xi Jinpinga pokazało silną ambicję przełamania status quo, prezentując w 2013 roku nową agendę reform. Za główne ognisko oporu wobec zmian uznano wyrosłe z sektora państwowego i biurokracji grupy interesu, korzystające z dużej roli państwa w chińskiej gospodarce. Prezydent Xi Jinping dokonał znacznej centralizacji decyzji w zakresie wprowadzania reform i tworzenia polityki gospodarczej, zwiększając rolę struktur Komunistycznej Partii Chin. Nowe narzędzia wdrażania reform ujawniły jednak szereg wad, przyczyniających się do faktycznej stagnacji w kluczowych obszarach. Jednocześnie spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego wywołało w obrębie ścisłego kierownictwa KPCh spór o kształt polityki gospodarczej i pożądane tempo reform.