„Rosyjska ulica”

Przyjazd ponad miliona imigrantów z terenów byłego ZSRR w latach dziewięćdziesiątych XX wieku i w obecnym stuleciu skokowo zwiększył potencjał demograficzny i gospodarczy Izraela, przypieczętował dominację prawicy na scenie politycznej i w dyskursie publicznym, odcisnął się na polityce historycznej państwa, wreszcie: wniósł nowe elementy do krajowej mozaiki kulturowej. Rosyjskojęzyczni przybysze z byłych republik związkowych zachowali język, zwyczaje, więzi z krajami pochodzenia i zaadaptowali się do nowej rzeczywistości na swoich warunkach, podtrzymując wiele elementów wcześniejszych tożsamości. Pomimo faktu, że po trzech dekadach od rozpadu ZSRR rosyjskojęzyczni Izraelczycy wciąż są przeciętnie gorzej sytuowani materialnie i niedoreprezentowani w wielu dziedzinach życia, jak również borykają się z negatywnymi stereotypami oraz nie zawsze płynnie posługują się hebrajskim, należy uznać ich za grupę – per saldo – dobrze zintegrowaną z resztą społeczeństwa i – w ogromnej większości – żywiołowo patriotyczną wobec nowej ojczyzny. Celem niniejszego tekstu jest próba podsumowania procesu wzajemnego przystosowania się rosyjskojęzycznych imigrantów i Izraela, a także odpowiedzi na pytania o miejsce i znaczenie tej społeczności w życiu państwa, o to, na ile je ona zmieniła, wreszcie zaś – na ile wpływa ona na stosunki Izraela z dawnymi ojczyznami przybyszów.