Homo Dżihadicus

Obszar postsowiecki, obok państw Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Europy Zachodniej, stał się jednym z głównych globalnych „eksporterów” bojowników islamskich. Obecnie na terytorium Syrii, a w mniejszym stopniu również Iraku, walczy kilka tysięcy wychodźców z państw postsowieckich. Podłożem zjawiska emigracji wojennej z państw byłego ZSRR na Bliski Wschód są dynamiczne zmiany wewnątrz islamu na obszarze postsowieckim, przede wszystkim rozwój salafizmu i wojującego islamu oraz internacjonalizacja i globalizacja tamtejszego islamu. Głębokie zmiany polityczne, ekonomiczne, społeczne i ideologiczne, jakim podlegali muzułmanie po rozpadzie ZSRR, doprowadziły do wyłonienia się wśród nich specyficznej grupy, dla której islam w jego radykalnej wersji stał się podstawowym elementem tożsamości. Człowiek sowiecki, nie wyzbywając się do końca swojej sowieckości, stał się homo dżihadicusem – człowiekiem nie tylko utożsamiającym się ze światową ummą, ale też gotowym w imię wyznawanych idei opuścić własny kraj i włączyć się w dżihad poza jego granicami.