Łączenie przeciwności

Wybuch konfliktu rosyjsko-ukraińskiego w 2014 r. stał się punktem zwrotnym w polityce pamięci Białorusi i sprawił, że reżim musiał mocniej niż dotychczas zaakcentować białoruską odrębność wobec Rosji. Jednym z kluczowych narzędzi do realizacji tego zadania stała się aktywizacja polityki historycznej, wcześniej prowadzonej w bardzo zachowawczy sposób. Aby wzmocnić fundamenty niepodległej Białorusi, reżim zaczął uwypuklać te elementy dziejów, które wskazują na samodzielną drogę rozwoju państwa i narodu, a zarazem pozwalają osłabić wątki związane z rosyjską dominacją. Przejawami obserwowanych zmian są coraz szersze wyjście poza ramy tradycji radzieckiej oraz stopniowe odwoływanie się do dotąd przemilczanych lub wypaczanych wątków historii. Władze sięgnęły po zwalczaną wcześniej narrację historyczną opozycji i historyków niezależnych, robiąc to jednak bardzo ostrożnie. Proces kształtowania się polityki historycznej nie jest zakończony i można oczekiwać jego rozwoju w kolejnych latach. Kierunek i szybkość zmian będą zależeć od natury reżimu politycznego i jego ewolucji.