Analizy

Partnerzy społeczni chcą ambitnej strategii dunajskiej

9–11 czerwca w Konstancy odbyła się konferencja poświęcona strategii Unii Europejskiej dla regionu Dunaju. Było to ostatnie spotkanie w ramach rozpoczętych w lutym tego roku w Ulm publicznych konsultacji dotyczących celów i założeń strategii dunajskiej. Strategia ma na celu wzmocnienie współpracy państw regionu Dunaju, a jej realizacja będzie najprawdopodobniej priorytetem węgierskiej prezydencji w UE.
Głównym celem spotkań w Ulm, Budapeszcie, Wiedniu, Bratysławie, Ruse i w Konstancy była promocja strategii wśród obywateli, a także konsultacje społeczne dotyczące celów i oczekiwań wobec strategii. W konferencjach uczestniczył komisarz Unii Europejskiej ds. polityki regionalnej Johannes Hahn oraz przedstawiciele rządów 14 państw (Niemiec, Austrii, Słowacji, Czech, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Serbii, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Rumunii, Bułgarii, Mołdawii oraz Ukrainy), które zadeklarowały uczestnictwo w projekcie współpracy w regionie naddunajskim. W spotkaniach uczestniczyli także reprezentanci organizacji pozarządowych i przedsiębiorcy. Wnioski z tych konsultacji zostaną wykorzystane do przygotowania ostatecznej wersji strategii, która wraz z planem wykonawczym ma zostać przyjęta przez Komisję Europejską w grudniu 2010 roku, a następnie zatwierdzona przez państwa członkowskie UE podczas prezydencji węgierskiej w pierwszej połowie 2011 roku.
Nowa strategia UE ma być wzorowana na istniejącej już strategii UE dla regionu Morza Bałtyckiego, ale w przeciwieństwie do niej ma obejmować także obszar państw nie będących członkami UE (państwa Bałkanów Zachodnich, Mołdawia, Ukraina). Głównymi priorytetami strategii będą transport, ochrona środowiska i gospodarka wodna oraz rozwój społeczno-ekonomiczny. Partnerzy społeczni chcieliby włączyć do listy priorytetów strategii rozwój społeczeństwa obywatelskiego, działania na rzecz bezpieczeństwa i dobrobytu obywateli oraz wzmocnienie współpracy miast i regionów. Główną przeszkodą w rozwoju strategii może być brak źródeł finansowania oraz uzgodnień dotyczących rozwiązań instytucjonalnych. <MarSz, BoZ>