Niemcy a pakt fiskalny

30 stycznia na szczycie Unii Europejskiej przywódcy 25 państw członkowskich (bez Wielkiej Brytanii i Czech) zgodzili się na podpisanie forsowanego przez Niemcy paktu fiskalnego, który usankcjonuje nowe obostrzenia fiskalne oraz możliwość spotykania się krajów strefy euro we własnym gronie. Traktat ma zostać podpisany 2 marca i będzie musiał zostać ratyfikowany przez przynajmniej 12 państw, aby wejść w życie. Przystąpienie krajów UE nieposiadających wspólnej waluty do paktu fiskalnego da im prawo do uczestnictwa w części spotkań strefy euro poświęconych architekturze unii walutowej oraz jej głównych zasad funkcjonowania, a także jej konkurencyjności.

• Najważniejsze zasady ekonomiczne paktu fiskalnego są postulatami Niemiec i o ile będą realizowane, oznaczają podporządkowanie reguł funkcjonowania strefy euro niemieckiej doktrynie równoważonego budżetu.
   
• Dla kanclerz Angeli Merkel przeforsowanie ustaleń jest sukcesem i pozwoli na przekonanie niemieckiej opinii publicznej do konieczności zwiększenia funduszy na ratowanie strefy euro, na co coraz silniej nalegają m.in. szefowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego Christine Lagarde i premier Włoch Mario Monti. Wielu przywódców europejskich zarzuca Niemcom, że forsowana przez nich polityka oszczędności za wszelką cenę prowadzi do intensyfikowania problemów gospodarczych unii walutowej. Coraz bardziej prawdopodobna jest zatem akceptacja RFN dla zwiększenia zasobów Europejskiego Mechanizmu Stabilizacyjnego, mającego udzielać od lipca br. pożyczek krajom strefy euro o najsłabszych fundamentach gospodarczych. Niemcy liczą, że w ten sposób uda się utrzymać zaufanie do tych państw nawet w przypadku bankructwa Grecji.
   
• Kraje członkowskie UE zgodziły się na forsowany przez Niemcy i Francję pomysł, aby zwiększyć pomoc z funduszy strukturalnych dla państw wspólnoty najbardziej dotkniętych bezrobociem wśród młodych. Dla Niemiec przedstawienie tej propozycji jest korzystne, gdyż ociepla wizerunek RFN jako kraju dbającego również o sytuację pozostałych państw. Z punktu widzenia Francji skierowanie pomocy dla krajów południa strefy euro zwiększa szansę francuskiej koncepcji integracji głównie strefy euro z pominięciem państw Europy Środkowej. W przyszłości taka koncepcja może się wiązać z ryzykiem ograniczenia wsparcia z funduszy strukturalnych dla krajów Europy Środkowej.