"Prozachodni zwrot" w polityce zagranicznej Rosji

Jednym z najistotniejszych z punktu widzenia Europy i Polski procesów zachodzących na arenie międzynarodowej w ostatnim czasie jest reorientacja rosyjskiej polityki zagranicznej. Celem niniejszego tekstu jest odpowiedź na trzy związane z tym problemem ważne pytania:

1. Kiedy i dlaczego dokonał się "prozachodni zwrot" w polityce FR?
2. Czy okazał się on korzystny dla Rosji?
3. Dokąd może zmierzać polityka rosyjska w przyszłości?

Analiza rosyjskiej polityki zagranicznej ostatnich dwóch lat prowadzi między innymi do następujących wniosków:
1. Kierownictwo rosyjskie najwyraźniej wie, iż Rosja dążąc do zwiększenia swoich wpływów w świecie, nie może przetrwać jako samodzielny biegun na scenie międzynarodowej, lecz musi połączyć swe siły z Zachodem (najpewniej z Unią Europejską).
2. Wydarzenia 11 września 2001 r. nie były przyczyną "prozachodniego zwrotu" Rosji, lecz katalizatorem powodującym pełne ujawnienie procesu rozpoczętego po objęciu rządów w Rosji przez Władimira Putina.
3. Nowy kurs rosyjskiej polityki zagranicznej w najbliższej przyszłości nie wydaje się być zagrożony przez wewnętrzną opozycję w Rosji.
4. "Prozachodni zwrot" okazał się dla Rosji korzystny, chociaż:
a. Rosja nie stała się strategicznym sojusznikiem USA
b. Nie nastąpił przełom w stosunkach Rosji z Unią Europejską i Moskwa nie uzyskała realnego wpływu na istotne decyzje NATO.
c. Rosja nie stała się jednym z czołowych "rozgrywających" na arenie międzynarodowej
5. Postępujące zbliżenie Rosji do Zachodu leży w interesie Polski i Europy.