Uzależnieni od konfliktu
Polityka zagraniczna Kremla jest podporządkowana przede wszystkim wewnątrzpolitycznym celom elity władzy. Najważniejszym jest utrwalenie i legitymizacja modelu kleptokratyczno-czekistowskiego feudalizmu. W modelu tym, fundamentalnie sprzecznym z zachodnim modelem demokracji liberalnej, państwo jest faktyczną własnością niewielkiej grupy decydentów, a reguły interakcji międzynarodowych dyktowane są przez logikę „gry o sumie zerowej”.
Konfrontacyjny kurs Kremla wobec Zachodu – na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej, społecznej, propagandowej – nie jest zjawiskiem przejściowym, ale trwałym, strategicznym motywem przewodnim polityki zagranicznej Rosji. Wynika on z immanentnych cech rosyjskiego reżimu autorytarnego oraz wpisanej w niego mentalności decydentów, będącej w dużej mierze produktem określonego typu społeczeństwa i drogi historycznego rozwoju państwa. Czy w tych warunkach możliwa jest rzeczywista normalizacja relacji Rosji z Zachodem?
