Niedokończona unia

Integracja polityki wobec europejskich banków nabrała znaczenia po wybuchu kryzysu finansowego w 2007 roku. Ze względu na rosnące zagrożenia dla stabilności strefy euro państwa członkowskie zdecydowały się zbudować jednolity nadzór nad wielkimi bankami oraz utworzyć wspólny mechanizm przymusowej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków. Choć udało się zwiększyć poziom bezpieczeństwa w sektorze, to unia bankowa pozostaje niepełna: mimo długich negocjacji nie powstało wspólne ubezpieczenie depozytów bankowych, wiele brakuje też do urzeczywistnienia jednolitej przestrzeni rynkowej dla banków. Znaczny wpływ na spowolnienie integracji miały Niemcy. Ich władze były ostrożne wobec mechanizmów wspólnotowych, zwłaszcza finansowych. Zależało im również na zachowaniu specyfiki własnego sektora małych banków publicznych i spółdzielczych. Berlin może być jednak zmuszony do korekty swojego stanowiska. Splot kryzysów gospodarczych związanych z pandemią i wojną na Ukrainie nasila presję na pogłębienie integracji finansowej w Europie, w tym także na finalizację budowanej od niemal dekady unii bankowej.