Lobbing rządowy w instytucjach UE na przykładzie RFN

Wstęp
Lobbing w instytucjach Unii Europejskiej jest praktyką powszechną, społecznie i instytucjonalnie uznaną za przejaw dialogu obywatelskiego i regulowanego wpływu grup interesów na proces kształtowania europejskiego prawa. W Brukseli lobbing traktowany jest niejednokrotnie jako zajęcie prestiżowe, w Polsce natomiast wywołuje on często jeszcze skojarzenia negatywne. Rok po przystąpieniu Polski do struktur unijnych w stolicy UE działały już regionalne biura samorządowe i przedstawicielstwa wielu polskich przedsiębiorstw. W praktyce okazuje się, że wpływ na kształtowanie prawa w UE wymaga nie tylko dużych nakładów finansowych, lecz także szerokich kontaktów, systematycznych, skomplikowanych działań systemowych oraz wiedzy i dużego doświadczenia, których często Polsce jeszcze brakuje. Lobbing jest w międzynarodowych instytucjach procesem koniecznym do efektywnego reprezentowania interesów własnego kraju. Niniejsze opracowanie wynika z potrzeby analitycznego spojrzenia na proces lobbingu prowadzonego przez państwo w strukturach decyzyjnych UE. Szkic ten opiera się na analizie działań lobbingowych Niemiec.